ارتباط بین اعتماد به نفس و خود کارآمدی با رفتارهای بهداشتی در دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد (۱۳۸۴)

زمینه : رفتارهای بهداشتی فعالیت­هایی هستند که صرف نظر از وضعیت سلامت واقعی یا مشاهده شده توسط فرد با هدف حفظ، حمایت و ارتقاء سلامت انجام می­شود. شواهدی مبنی بر ارتباط مستقیم بین سطح انجام رفتارهای بهداشتی و انگیزش تحصیلی و نیز پیشرفت تحصیلی دانشجویان و دانش آموزان وجود دارد. هدف: این مطالعه با هدف تعیین ارتباط رفتارهای بهداشتی دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی و ارتباط آن با اعتماد به نفس و خود کارآمدی آنان انجام شد. روش­کار:در این مطالعه همبستگی، نمونه پژوهش 309 نفر دانشجو بود که به روش نمونه گیری تصادفی طبقه­ای از مقاطع مختلف انتخاب شدند. داده­ها توسط پرسشنامه­ای که روایی آن از طریق نظر سنجی از متخصصین و پایایی ثبات درونی آن با محاسبه ضریب آلفا کرونباخ (در بخش اعتماد به نفس 78/0، خودکارآمدی 87/0 و رفتارهای مربوط به سلامت 74/0) مورد تأیید قرار گرفته بود، جمع­آوری گردید . یافته­ها: طبق نتایج پژوهش، دانشجویان در مجموع 7/60 درصد نمره اعتماد به نفس، 3/62 درصد نمره خودکارآمدی و 8/74 درصد نمره رفتارهای بهداشتی را کسب کردند. بین رفتارهای بهداشتی با اعتماد به نفس و خودکارآمدی ارتباط معنی­دار آماری وجود داشت ) به­ترتیب 013/0= p ، 14/0= r و0001/0= p ، 31/0= r ). در آنالیز رگرسیون مشخص شد که سن، جنس، بعد خانوار، اعتماد به نفس، خودکارآمدی و تحصیلات والدین در مجموع 9/15 درصد واریانس رفتارهای بهداشتی را توضیح می­دهد که در بین این متغیرها اثر خودکارآمدی بر روی رفتارهای بهداشتی بیش از سایر متغیرها بود. نتیجه­گیری : به طور کلی، رفتارهای بهداشتی دانشجویان نسبتاً مطلوب اما رفتارهای بهداشتی مربوط به تحرک وفعالیت فیزیکی، ضعیف بود. نتایج این بررسی رابطه بین اعتماد به نفس وخودکارآمدی با رفتارهای بهداشتی را تأیید می­کند. با توجه به همبستگی اعتماد به نفس و خودکارآمدی با رفتارهای بهداشتی دانشجویان و نقش این متغییرها در پیشرفت تحصیلی دانشجویان باید با برنامه­ریزی، ارتقاء اعتماد به نفس و خودکارآمدی و رفتارهای بهداشتی دانشجویان مد نظر قرار گیرد.